فروش جوجه

فروش جوجه گوشتی

جهت فروش جوجه گوشتی در سایت کاسبان اقدام به ثبت آگهی فروش جوجه گوشتی نمایید تا خریداران با شما تماس حاصل نمایند و یا با افرادی که اقدام به ثبت آگهی خرید جوجه گوشتی نموده‌اند تماس حاصل نمایید.

خرید جوجه گوشتی

برای خرید جوجه گوشتی می‌توانید در سایت کاسبان اقدام به ثبت آگهی نمایید و یا با افرادی که اقدام به ثبت آگهی فروش جوجه گوشتی نموده‌اند تماس حاصل نمایید.

جوجه گوشتی

مرغ یا جوجه گوشتی، مرغ‌هایی هستند که به‌طور خاص برای تولید گوشت پرورش داده می‌شوند. آن‌ها گونه‌ای از جوجه‌های تخم‌گذار هستند و به‌عنوان زیرگونه‌ای از خروس‌ها و مرغ‌های جنگلی سرخ (Gallus gallus) هستند. جوجه گوشتی ها به‌طورمعمول پرهای سفید و پوست زرد دارند. اغلب جوجه‌های تجاری بین پنج تا هفت هفته به وزن کشتار می‌رسند، هرچند نژادهایی که کندتر رشد می‌کنند، حدود در 14 هفتگی به وزن ذبح می‌رسند. ازآنجایی‌که جوجه‌های گوشتی در زمان کشتار جوان هستند، رفتار و فیزیولوژی آن‌ها همانند یک پرنده نابالغ است.

منشأ جوجه گوشتی و اهلی کردن

جوجه اهلی به‌طور عمده از ماکیان جنگل سرخ (Gallus gallus) به وجود می‌آیند و در زیر- گونه (Gallus gallus domesticus) طبقه‌بندی می‌شود؛ بنابراین، آن‌ها می‌توانند آزادانه با جمعیت مرغ و خروس‌های جنگل سرخ ارتباط برقرار کند.

دیدگاه مرغداری سنتی توسط Encyclopædia Britannica, (2007) بیان شده است: ابتدا انسان‌ها جوجه‌های هندی را با هدف خروس‌جنگی در آسیا، آفریقا و اروپا، اهلی کردند. «توجه بسیار کمی به تولید تخم‌مرغ و گوشت داده شد ...»

مطالعات ژنتیکی نشان می‌دهند که در آمریکا، اروپا، خاورمیانه و آفریقا، نژاد مادر زیادی یافت می‌شود که از شبه‌قاره هند سرچشمه می‌گیرند، جایی که تعداد زیادی از گونه‌های منحصربه‌فرد در آنجا ظهور یافته‌اند. بدیهی است که ماکیان جنگل، در بسیاری از زبان‌های آسیای جنوب شرقی به نام ماکیان بامبو شناخته می‌شوند، قرقاول به‌خوبی با میوه‌هایی که در پایان دوره 50 ساله بذر بامبو تولید می‌شوند سازگار شده و برای تقویت تولیدمثل خود از آن‌ها استفاده می‌کنند. به‌طور مشابه، حدس زده می‌شود که انعطاف‌پذیری و سازگاری که از نیاکان ماکیان جنگل سرخ به ارث برده‌اند، به آن‌ها اجازه می‌دهد تا با شرایط غیرطبیعی و سخت تولید مدرن کنار بیایند.

تجزیه‌وتحلیل ژنتیکی اخیر نشان داده است که در پرندگان اهلی حداقل ژن جوجه پوست زرد از طریق هیبریداسیون با پرندگان جنگل خاکستری ایجاد شده است. (G. sonneratii)

پرورش مدرن جوجه گوشتی

قبل از گسترش پرورش مرغ گوشتی تجاری (جوجه‌ها و غیره)، جوجه‌های گوشتی غالباً مرغ‌های جوان نری بودند که از گروه پرندگان مزرعه جمع‌آوری شده بودند. پرورش نژادها حدوداً در سال 1916 آغاز شد. مجلات صنعت طیور در این زمان وجود داشتند. تنوع هیبریدی جوجه‌ها از آمیخته گری طبیعی یک نر double-breasted کورنیش با یک ماده از نژاد پلیموت راک سفید تولید شده است. این کار اولین تلاش در پرورش گوشت هیبریدی در دهه 1930 است و در دهه 1960 فراگیر شد. هیبرید اصلی با مشکلات باروری پایین، رشد آهسته و حساسیت به بیماری مواجه شد.

جوجه گوشتی های جدید بسیار متفاوت از ترکیب کورنیش/راک به وجود آمدند. به‌عنوان‌مثال در سال 1950، دونالد شاور (در اصل یک پرورش‌دهنده مرغ تخم‌گذار) جمع‌آوری گله‌های مادر را با هدف پرورش جوجه‌های گوشتی آغاز کرد. علاوه بر نژادهایی که به‌طورمعمول موردعلاقه بودند، نژادهای کورنیش، پلیموت راک، نیو همشایر، لانگشان، جرسی سیاه غول‌پیکر و برهما هم در بر گرفت. یک لاین ماده پر سفید از کوب (Cobb) خریداری شد. در سال 1958 برنامه پرورش کاملاً تجاری در کانادا و ایالات‌متحده در سال 1959 و در اروپا در سال 1963 آغاز شد.

به‌عنوان‌مثال دوم، جوجه گوشتی های رنگی در سال 1973 توسط Shaver پیشنهاد شدند. ژنتیک بر اساس طرح کمپانی پرورش مرغ‌های تخم‌گذار در اواسط دهه 1960 توسعه یافت. مشکلی که تولیدکنندگان جوجه‌های گوشتی رنگی با آن مواجه‌اند این است که تا سن کشتار، پرهای جوجه‌ها باید سفید شوند. پس از 12 سال، رنگ صحیح بدون به خطر انداختن صفات اقتصادی به دست آمد.

تلقیح مصنوعی

تلقیح مصنوعی مکانیسمی است که در آن اسپرم‌ها در دستگاه تولیدمثل ماده قرار می‌گیرند. تلقیح مصنوعی برخی از مزایای مرتبط با تولید را در صنعت طیور فراهم می‌کند. مرغ‌های گوشتی اصلاح نژاد شده به‌طور خاص برای پرورش انتخاب شده‌اند، چراکه آن‌ها موجب توسعه ماهیچه‌های بزرگ و کاهش جفت‌گیری طبیعی می‌گردند. مقدار اسپرم تولیدشده و ذخیره‌شده در دستگاه تولیدمثل مرغ ممکن است به این دلیل محدود باشد. علاوه بر این، تمایل جنسی نرها به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌یابد. همچنین تلقیح مصنوعی به بسیاری از تولیدکنندگان اجازه می‌دهد که ژن‌های ارزشمندی را در طیورشان ترکیب و کیفیت ژنتیکی آن‌ها را افزایش دهد.

ماساژ شکمی متداول‌ترین روش برای جمع‌آوری مایع منی است. در طی این فرآیند، خروس مهار نگه‌داشته شده و قسمت پشت به سمت دم و در پشت بال‌ها نوازش می‌شود. این عمل به‌آرامی، اما با سرعت انجام می‌شود. در طی یک دوره کوتاه زمانی، نر باید به نعوظ فالوس برسد. هنگامی‌که این اتفاق افتاد، کلواک (ناحیه مقعدی) فشرده و منی از برآمدگی‌های بیرونی رگ وابران جمع‌آوری می‌شود.

در طول تلقیح مصنوعی، اغلب اسپرم با استفاده از یک سرنگ پلاستیکی درون واژینال قرار می‌گیرد. در اینجا به‌منظور قرار گرفتن در معرض اسپرم، دهانه واژن از طریق کلواک به سمت خارج برگردانده شده است. این کار به‌سادگی با فشار دادن به شکم مرغ انجام می‌شود. ابزار حاوی مایع منی 2-4 سانتیمتر در دهانه واژن قرار می‌گیرد. همان‌طور که اسپرم قرار داده می‌شود، به‌طور هم‌زمان فشار بر روی شکم مرغ ایجاد می‌شود. فردی که این روش را انجام می‌دهد، معمولاً از یک دست برای حرکت و هدایت پرهای دم استفاده می‌کند، درحالی‌که از دست دیگر برای قرار دادن ابزار و اسپرم در مهبل استفاده می‌کند.

زیست‌شناسی عمومی جوجه گوشتی

جوجه گوشتی های تجاری جدید، به‌عنوان‌مثال، کورنیش crosses و کورنیش-راک، به‌صورت مصنوعی انتخاب و برای تولید گوشت باکیفیت در مقیاس بزرگ تلقیح می‌شوند، اگرچه آن‌ها از یک نژاد هستند، اما بسیار سریع‌تر از مرغ‌های تخم‌گذار یا نژادهای سنتی دومنظوره رشد می‌کنند. مشخص شده است که آن‌ها برای داشتن نرخ رشد بسیار سریع، نسبت خوراک بیشتر و سطح پایین فعالیت دارند. جوجه‌های تجاری جدید تنها در 35 تا 49 روز به وزن کشتار حدود 2 کیلوگرم می‌رسند. در رشد کند طی 12 تا 16 هفته به وزن کشتار می‌رسند. به‌عنوان یک نتیجه، رفتار و فیزیولوژی جوجه‌های گوشتی که برای گوشت تولید می‌شوند، پرندگان نابالغ هستند، نه بزرگ‌سالان.

جوجه‌های معمولی پرهای سفید و پوست زرد دارند. تجزیه‌وتحلیل ژنتیکی اخیر نشان داده است که ژن جوجه پوست زرد به‌وسیله هیبریداسیون با مرغ و خروس جنگل خاکستری (G. sonneratii) به پرندگان اهلی وارد می‌شود. تلاقی‌های جدید نیز برای تولید گوشت مناسب هستند، زیرا آن‌ها فاقد موی معمولی که بسیاری از نژادها از آن رنج می‌برند، هستند. هم جوجه گوشتی نر و هم ماده برای تولید گوشت پرورش داده می‌شوند.

رفتار جوجه‌های گوشتی

ازآنجایی‌که جوجه‌های گوشتی همان نژاد مرغ‌های تخم‌گذار هستند، عملکردهای رفتاری آن‌ها در ابتدا مشابه هستند و همچنین شبیه به سایر پرندگان gallinaceous هستند. بااین‌حال، رفتار جوجه‌های گوشتی توسط محیط تغییر می‌کند، زیرا سن جوجه گوشتی و وزن بدن به‌سرعت افزایش می‌یابد. برای مثال، فعالیت جوجه‌های گوشتی پرورش‌یافته در بیرون در ابتدا بیشتر از جوجه‌های گوشتی است که در داخل مرغداری‌ها پرورش می‌یابند، اما از شش هفتگی به میزان قابل‌توجهی در همه گروه‌ها کاهش می‌یابد.

 جوجه گوشتی اصلاح‌شده، به‌عنوان‌مثال، نرها و ماده‌هایی که برای لقاح پرورش‌یافته و تخم آن‌ها برای غذا پرورش می‌یابند، رفتار مشابهی را با سایر گونه‌های مرغ انجام می‌دهند. در آن‌ها رفتارهایی چون تهاجم نر- نر، تهاجم نر- ماده، تهاجم ماده – ماده اغلب کمتر دیده می‌شوند و ممکن است به‌شدت سایر گونه‌های مرغ نباشند. بررسی فراوانی رفتارهای جنسی حاکی از آن است که میل جنسی با افزایش سن، کاهش می‌یابد. کاهش میل جنسی دلیل کافی برای کاهش باروری در 58 هفتگی خروس‌های سنگین به‌حساب نمی‌آید و احتمالاً نتیجه جثه بزرگ یا فرم نرها در این سن است که به نحوی با انتقال اسپرم در طی جفت‌گیری مرتبط است.

فیزیولوژی جوجه گوشتی

عفونت‌های ناشی از واکنش به تحریک‌های مضر شناسایی شده و از لحاظ فیزیولوژیکی در بسیاری از قسمت‌های بدن جوجه، ازجمله منقار، دهان، بینی، کپسول مفصلی و پوست فلسی شکل مشخص می‌شوند. تحریک این عفونت‌ها باعث تغییرات قلبی و رفتاری می‌شود و نشان‌دهنده احساس درد است. آزمایشات فیزیولوژیکی و رفتاری مسئله درد حاد را در تیمار منقار جوجه‌ها، نوک زنی به پرها و آلودگی محیطی شناسایی کرده‌اند.

تغذیه و تغییر خوراک جوجه‌های گوشتی

جوجه‌ها همه‌چیزخوار هستند و به جوجه‌های گوشتی جدید رژیم غذایی خاص پروتئین بالا داده می‌شوند که معمولاً از طریق یک سیستم تغذیه اتوماتیک عرضه می‌شود. این امر روشنایی مصنوعی برای تحریک به خوردن و درنتیجه وزن مطلوب تلفیق شده است.

در ایالات‌متحده در سال 2011، میانگین نسبت تغذیه جوجه گوشتی 1.91 پوند خوراک به ازای هر پوند وزن زنده بود. در سال 1925 این رقم 4.70 بود.

کانادا FCR معمول 1.72 را دارد.

مزارع مرغ گوشتی تجاری در نیوزلند بهترین FCR جوجه‌های گوشتی در جهان یعنی 1.38 یا کمتر را ثبت کرده‌اند.

موضوعات رفاهی

پرندگان گوشتی

گزینش مصنوعی (نژاد) منجر به افزایش قابل‌توجهی در سرعت رشد و رسیدن به وزن کشتار در جوجه‌های گوشتی شده است. بین سال‌های 1925 تا 2005 زمان لازم برای رسیدن به وزن 1.5 کیلوگرم از 120 روز تا 30 روز کاهش یافت. گزینش برای افزایش سرعت نرخ رشد و روش‌های تغذیه و مدیریت برای حمایت از چنین رشدی، منجر به مشکلات مختلف رفاهی در نژادهای جوجه گوشتی ها جدید گردیده است. این موضوع به‌ویژه برای تعداد زیادی از افراد که تولیدکننده هستند نگران‌کننده است؛ به‌عنوان‌مثال، ایالات‌متحده در سال 2011 حدود 9 بیلیون جوجه گوشتی تولید کرده است.

اختلال عملکرد قلبی عروقی

گزینش و پرورش برای رشد بسیار سریع بدان معنی است که به‌طور ژنتیکی بین اندام‌های تأمین‌کننده انرژی جوجه گوشتی ها و اندام‌های مصرف‌کننده انرژی آن‌ها عدم تطابق انرژی وجود دارد. رشد سریع می‌تواند منجر به اختلالات متابولیک مانند سندرم مرگ ناگهانی (SDS) و آب‌آوردگی شکم (آسیت) شود.

SDS بیماری حاد قلبی است که اساساً در جوجه‌های گوشتی نر سریع رشد که به نظر می‌رسد در شرایط خوبی قرار دارند، اثر می‌گذارد. پرندگان آسیب‌دیده به‌طور ناگهانی شروع به بال‌وپر زدن کرده، تعادل خود را از دست می‌دهند، گاهی فریاد می‌زنند و سپس پشت‌ورو می‌شوند و معمولاً در عرض یک دقیقه می‌میرند. در سال 1993، تولیدکنندگان جوجه گوشتی U.K. گزارش کردند که میزان آن 0.8 درصد است. در اروپا در سال 2000، میزان مرگ‌ومیر در اثر SDS 0.1٪ تا 3٪ بوده است.

اختلال اسکلتی جوجه گوشتی

پرورش برای افزایش ماهیچه سینه به این معنی است که مرکز گرانشی جوجه گوشتی به جلو حرکت می‌کند و سینه‌هایشان نسبت به اجدادشان پهن‌تر گردیده که بر شیوه راه رفتن آن‌ها تأثیر و فشارهای اضافی بر روی باسن‌ها و پاها وارد می‌کند. غال با مشکلات اسکلتی زیادی در سیستم حرکتی جوجه گوشتی وجود دارد ازجمله انحرافات واروس و والگاس، استئودیستروفی، دیس کندروپلازی و نکروز سر استخوان وجود دارد. این اختلالات پا توانایی‌های حرکتی پرندگان را مختل می‌کند و پرندگان لاغر زمان بیشتری را صرف خواب می‌کنند. فعالیت‌های رفتاری جوجه گوشتی ها به‌سرعت از 14 روزگی به بعد کاهش می‌یابد. تحرک و همچنین تشکیل استخوان کاهش یافته و باعث اختلالات اسکلتی می‌شود. این موارد زمانی که جوجه‌های گوشتی تحت شرایط آزمایشی عمل می‌کنند کاهش می‌یابد.

همان‌طور که مطالعات انجام‌شده در زمینه استفاده از داروهای ضد درد و ضدالتهابی نشان می‌دهد، اغلب جوجه گوشتی ها درد و رنج را تجربه می‌کنند. در یک آزمایش، دوره انسدادی پرندگان سالم به مدت 11 ثانیه و پرندگان لاغر 34 ثانیه طول کشید. پس‌ازاینکه پرندگان با کارپروفن درمان شدند، هیچ تأثیری بر سرعت پرندگان سالم نداشت، اما پرندگان لاغر اکنون تنها 18 ثانیه در دوره صرف کردند و حاکی از آن است که درد لنگش با دارو کاهش می‌یابد. در آزمایشات خود مراقبتی، پرندگان لاغر خوراک دارویی بیشتری را نسبت به پرندگان غیر لاغر انتخاب می‌کنند که نشان دهنه دردناکی مشکلات پا در جوجه گوشتی است.

چندین گروه تحقیقاتی «امتیاز راه رفتن» (GS) را برای رتبه‌بندی توانایی راه رفتن و لنگش جوجه‌های گوشتی ایجاد کرده‌اند. در یک مثال از این مقیاس‌ها، GS = 0 نشان‌دهنده توانایی راه رفتن طبیعی، GS = 3 نشان‌دهنده راه رفتن غیرطبیعی است که بر توانایی پرنده برای حرکت اثر می‌گذارد و GS = 5 نشان‌دهنده پرنده‌ای است که به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند راه برود. GS = 5 پرنده سعی می‌کند برای راه رفتن از بال خود استفاده کند. در یک مطالعه، تقریباً 26٪ از پرندگان موردبررسی در GS = 3 یا بالاتر بودند و بنابراین می‌توان عنوان نمود که از لنگی دردناک رنج می‌برند.

زخم‌های پوستی

رفتارهای نشستن و تخم‌گذاری در نژادهای سریع رشد از 75٪ در هفت روز اول به 90٪ در 35 روزگی افزایش می‌یابد. این افزایش عدم فعالیت با افزایش التهاب پوست ناشی از تماس زیاد با آمونیاک مرتبط است. این التهاب پوستی با بیماری ایکس و مرگ سلولی اپیدرم در مکان‌های آسیب‌دیده مشخص می‌شود؛ و می‌تواند فرم‌هایی مانند سوختگی، تاول سینه‌ای و زخم بالشتک پا داشته باشد.

تراکم چَرا جوجه گوشتی

جوجه گوشتی ها معمولاً در تراکم چرای بالا نگهداری می‌شوند که به‌طور قابل‌توجهی میان کشورها متفاوت است. تراکم چرای رایج در اروپا بین حدود 22 تا 42 kg/m2 یا در محدوده 11 تا 25 پرنده در هر مترمربع است. کاهش میزان مصرف خوراک و کاهش سرعت رشد در تراکم‌های بالا وجود دارد. کاهش سرعت رشد احتمالاً به دلیل کاهش توانایی از دست دادن گرمای تولیدشده توسط متابولیسم است. چراهای متراکم بیشتر با افزایش التهاب پوستی ازجمله ضایعات پوستی و تاول‌های سینه‌ای مرتبط است. در یک آزمایش بزرگ‌مقیاس با مزارع تجاری، نشان داده شد که شرایط مدیریتی (کیفیت بستر، درجه حرارت و رطوبت) مهم‌تر از تراکم در چرا بودند.

نارسایی و اختلالات چشمي

در تلاش برای بهبود و یا حفظ رشد سریع، جوجه‌های گوشتی تحت شرایط نوردهی نگه داشته می‌شوند. این امر شامل نور مداوم (فلورسنت و رشته‌ای)، تاریکی مداوم و یا نور کم است؛ جوجه‌هایی که در این شرایط نوردهی نگهداری می‌شوند، ناهنجاری‌های چشم مانند ماکوهفتالموس، گلوکوم چشم، بزرگ شدن چشم و حفره‌های قدامی در آن‌ها افزایش می‌باید.

آمونیاک
بستر آغل مرغ‌های گوشتی می‌تواند از طریق فضولات نیتروژنی پرندگان و تولید آمونیاک، بسیار آلوده شود. مشخص شده است که آمونیاک موجب افزایش حساسیت به بیماری و سایر مشکلات مرتبط با سلامتی مانند بیماری نیوکاسل، ایرساکولیت و کراتوکنژنکتیویت را نشان می‌دهد. در پرندگان اپیتلیال تنفسی به‌واسطه غلظت آمونیاک بیش از 75 قسمت در میلیون (ppm) در هوا آسیب‌دیده‌اند. بیش از هفت روز قرار گرفتن در معرض غلظت آمونیاک در 25 تا 50 ppm باعث ضایعات چشم در جوجه گوشتی ها می‌گردد.

گرفتن و حمل‌ونقل

هنگامی‌که جوجه گوشتی ها به وزن دلخواه می‌رسند، معمولاً با دست گرفته می‌شوند و در جعبه‌هایی قرار داده‌شده و جوجه‌ها به کشتارگاه منتقل شوند. آن‌ها معمولاً چند ساعت قبل از کشتار از مواد غذایی و آب محروم می‌شوند. فرآیند گرفتن، بارگیری، حمل و تخلیه باعث ایجاد استرس، آسیب و حتی مرگ تعداد زیادی جوجه گوشتی ها می‌گردد.

در سال 2005 در اتحادیه اروپا تعداد جوجه گوشتی ها که در جریان روند گرفتن، جمع‌آوری، بسته‌بندی و حمل‌ونقل جان خود را از دست دادند، بیش از 18 تا 35 میلیون برآورد شد. در سال 2005 در بریتانیا، برآورد شد که بالای 40 درصد از تلفات مرغ‌های گوشتی در کشتارگاه ممکن است در اثر تنش گرما یا خفگی به علت ازدحام در حمل‌کننده به وجود آمده باشد.

کشتار در کشورهای غیرمسلمان توسط حلق‌آویز کردن پرندگان کاملاً هوشیار از پا، در پابندهای بالا به پایین روی زنجیره متحرک انجام می‌شود، بی‌حس کردن آن‌ها توسط غوطه‌ور کردن خودکار آن‌ها در حمام آب الکتریکی و در کشورهای مسلمان ذبح کردن از طریق برش گلو آن‌ها انجام می‌شود.

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که جوجه‌ها ممکن است از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد هوشمندانه‌تر باشند که «پرسش‌هایی در مورد نحوه درمان آن‌ها» مطرح می‌شود. ممکن است دوره زندگی 10 هفته برای جوجه گوشتی به شش هفته کاهش یافته باشد.